La Que Sabe. Ta, która wie

 

Kilka słów o autorce

 "Biegnąca z wilkami"- książka będąca wyzwaniem, ponieważ nie jest prosta w odbiorze. Mimo to czyta się ją z zapartym tchem. Nie każdy się z nią polubi, i nie każdy poczuje do niej miętę. Jednak mnie wciągnęła do tego stopnia, że powracam do niej. Clarissa Pinkola Estés- autorka jest poetką, malarką oraz psychoanalitykiem, specjalizującym się w teorii Junga. Zajmuje się także etnologią, badającą psychologię plemion. Prowadzi prywatną praktykę psychologiczną. Estés uważa, że opowieści mają uzdrawiającą moc. Są najprostszym sposobem na dotarcie do duszy. Opowiadania wykorzystuje w swojej pracy psychoanalityka. Dlatego  książka, nad którą praca zajęła jej dwadzieścia jeden lat, jest pełna, jak określiła to Estés archeologii psychiki . Poprzez opowieści, bajki, mity i legendy z całego świata sięgamy do najgłębszych zakamarków kobiecej psychiki. Są one nośnikami wielu ukrytych znaczeń, symboli, archetypów. Autorka tłumaczy dokładnie każdą opowieść, nadając każdej z nich, swoiste głębokie znaczenie.

Kim jest Dzika Kobieta?

Dzika Kobieta przemierza świat w każdej z nas, z towarzyszącą jej tęsknotą duszy, ale jej instynktowna natura jest zagrożona przez cywilizację. Nie chodzi tu o rozumienie dzikości jako takiej, tj. jako kobiety nieokiełznanej dzikuski. Mowa o życiu w zgodzie z naturą, o umiejętności wsłuchania się w głos duszy. Jednak by ją odkryć w sobie, musimy dopuścić ją do głosu. Współczesny świat utrudnia to, zagłusza nasz wewnętrzny głos. Jesteśmy wtedy zestresowane, przytłoczone, pełne lęku, bez życiowej energii. W kobiecie biegnącej z wilkami, odnaleźć możemy pierwiastek Boski. Kobieta Dzika jest niejako częścią Absolutu, Wszechświata, Dającą Życie. Jest Boginią, Matką-Stworzycielką, karmicielką, ale też opiekunką wszystkich faz istnienia, także Śmierci. Autorka  poprzez swoje wieloletnie badania m. in. nad zwierzętami, znajduje podobieństwo pomiędzy kobietą, a wilkiem. Wilki, jak i kobiety są odporne, silne, bardzo intuicyjne.

„Zdrowa kobieta przypomina wilka: krzepka, po brzegi pełna, potężna siła życiowa, życiodajna, świadoma swego terytorium, pomysłowa, lojalna, lubiąca wędrówki.”

„ Zdrowe wilki i zdrowe kobiety podzielają pewne cechy psychiczne : wyczulone zmysły, duch zabawy, ogromną zdolność do poświęceń. Wilk i kobiety to istoty z natury pokrewne, są dociekliwe, bardzo silne i odporne. Mają głęboką intuicję, z poświęceniem troszczą się o potomstwo, partnerów i stado. Potrafią się doskonale przystosować do wciąż zmieniających się warunków, odznaczają się silnym charakterem i wielką odwagą.”

Ucieczka ze szponów cywilizacji

Jednak mowa tu o kobietach, które nie straciły łączności z intuicją, naturą, głosem duszy.  O kobietach, które mimo „udomowieniu”, osadzeniu w wielu społecznych rolach, potrafią odnaleźć w sobie te życiodajne, twórcze, wewnętrzne pokłady energii. Potrafią biec przed siebie łąką, czy lasem, wsłuchiwać się w śpiew ptaków, oglądać z tęsknotą zachód słońca, czy brać nago kąpiel w jeziorze. By jednak pielęgnować w sobie tę moc, należy wykazać się odwagą. Wyrwać się ze szponów cywilizacji, bo przecież to niepoprawne kulturowo. Uczone byłyśmy od dziecka, by być grzeczną, posłuszną. Dzika Kobieta nie jest ani grzeczna, ani posłuszna. Nie jest też naiwna. Przepełniona jest jednak pradawną mądrością. Chroni swą duszę przed wypaleniem, wyjałowieniem. Chroni ją przed tragedią. Walczy o siebie. O swoje potomstwo, o rodzinę. Jest głośna i stanowcza.

Wewnętrzny głos. La Que Sabe w każdej z nas

Powinnyśmy wsłuchiwać się w nasze pragnienia i uczucia, by nie stracić tożsamości i nie próbować odnaleźć jej w nieodpowiedni sposób… Szukajmy swojej wartości wewnątrz nas, nie na zewnątrz. Szukajmy w sobie La Que Sabe-Tej, która wie. Tej, która tkwi w nas głęboko i wie o kobietach wszystko. Jest to archetyp starej, mądrej kobiety, stojącej na pograniczu światów. Kobiety, pochodzącej z Ameryki Południowej. Z jej istnieniem również związana jest opowieść. La Que Sabe wie o kobiecie wszystko, ponieważ stworzyła ją ze zmarszczki na podeszwie swojej boskiej stopy. Skóra stopy wszystko czuje i odbiera, dlatego kobietom przypisywana jest odwieczna mądrość. Estés pisze, że niewiele jest bram wiodących do Dzikiej Kobiety, ale są. Książka napisana została, by wzmocnić- nas kobiety. Pobudzić umysł, wyobraźnię, pobudzić tęsknoty. Napisana, byśmy wyzwoliły się z stereotypów, nakazów, zakazów. Byśmy realizowały swe pasje i marzenia, były blisko sprzyjającej nam Naturze.

„ Już teraz mogę powiedzieć, że bramy do świata dzikiej Jaźni są nieliczne, ale cenne. Taką bramą może być głęboka blizna w sercu, taką bramą mogą być długie dzieje życia. Jeśli aż do bólu kocha się niebo i wodę, to jest to brama. Jeśli się tęskni za życiem głębszym, pełniejszym, zdrowym, to jest to brama.”

Czy to książka wyłącznie dla kobiet?

Mimo, że jest to książka o kobietach, to chciałabym wyraźnie zaznaczyć, że mężczyźni również się w niej pojawiają. Chociaż rzadko, ale są bohaterami opowiadań. Relacje, związek kobiety i mężczyzny, są też przedmiotem wnikliwych badań psychoanalityczki. Bardzo pouczająca jest opowieść w dziale Połów : Kiedy serce to samotny myśliwy. Cykl Życia-Śmierci-Życia rządzi życiem, wszechświatem, ale też wspomnianymi relacjami. Nic nie jest wieczne, stałe, czy niezmienne. By coś narodziło się od nowa, musi umrzeć. Musimy nauczyć się tego i pogodzić z tym. Namiętność nie jest nigdy stała. Tak jak wszystko, rodzi się i umiera, by potem ponownie rozkwitnąć. Wspólne przeżywanie tego cyklu-archetypu siły Życia i Śmierci, tworzy istotę prawdziwej miłości. Nasze ego nie lubi tego cyklu, ponieważ jest niecierpliwe, leniwe, nie lubi się uczyć. Dlatego szuka szybkich, nie wymagających trudu i nauki rozwiązań. Ego nie jest źródłem miłości. Trzeba na nie uważać. Jest nim natomiast dusza. Za każdym z nas goni Kobieta-Szkielet, symbolizująca to, czego się boimy, co się kończy, bądź już umarło. Boimy się jej, jesteśmy przerażeni i uciekamy jak ów myśliwy uciekał. Jednak opanował lęk, zbliżył się do niej, zaakceptował, to co odrażające. Okazało się to prawdziwym błogosławieństwem. 

Myślę, że książkę czyta się najlepiej w  ważnym momencie w naszym życiu, gdy potrzebujemy drogowskazu, siły, jednak niekoniecznie. Jest to rodzaj lektury, której słowa chodzą za nami, dają do myślenia, do których wracamy. Wreszcie- jest swoistą podróżą w głąb siebie. Podróżą, z której powrócimy odmienione i będziemy chciały tam powracać znowu i znowu…

"Biegnąca z wilkami". Archetyp Dzikiej Kobiety w mitach i legendach.

Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2001